Elektrostymulacja mięśni Kegla to doskonały sposób na ich wzmocnienie, co pomaga walczyć z NTM. Może to być dodatkowa metoda leczenia tej przypadłości lub w niektórych przypadkach może ona nawet w zupełności zastąpić leczenie farmakologiczne lub chirurgiczne.
Kiedy stosować i jak to działa?
Elektrostymulację stosuje się głównie u pacjentów, którzy nie są zdolni do samodzielnego wywołania skurczu mięśni dna miednicy. Impuls elektryczny służy wtedy pobudzaniu włókna ruchowego nerwu sromowego (stymulacja pośrednia) lub bezpośrednio mięśni dna miednicy. Do tego celu wykorzystuje się elektrody dopochwowe, doodbytnicze lub powierzchniowe (węglowe, próżniowe lub samoprzylepne). Stymulację przezodbytniczą stosuje się głównie u mężczyzn lub u kobiet z przeciwwskazaniem do elektroterapii dopochwowej.
Jakie efekty daje elektrostymulacja?
wzmacnia mięśnie dna miednicy i struktury podpierające cewkę moczową oraz szyję pęcherza
wzrasta liczba aktywnych włókien wolnych w okolicy okołocewkowej
pobudza krążenie oraz poprawia żywotność tkanek wokół cewki i szyi pęcherza
W ramach elektrostymulacji mięśni dna miednicy stosuje się dwa rodzaje prądów:
– Pojedyncze impulsy – małej częstotliwości, najczęściej 50 Hz
– Serie impulsów średniej częstotliwości (2000-4000 Hz) modulowanych do pakietów impulsów małej częstotliwości, co daje głębszą penetrację prądów
Mięśnie składają się z dwóch rodzajów włókien wolno i szybkokurczliwych. W celu pobudzenia włókien wolnokurczliwych (Typ 1) stosuje się częstotliwość 10-25 Hz, natomiast w celu stymulacji włókien szybkokurczliwych (Typ 2) wykorzystuje częstotliwość 35-50 Hz.
Jak przeprowadza się zabieg elektrostymulacji mięśni dna miednicy?
1. Po zaaplikowaniu elektrod stopniowo zwiększa się intensywność prądu aż do uzyskania pobudzenia mięśnia
2. Fizjoterapeuta upewnia się, że pacjentka odczuwa skurcz, oraz że w nim współuczestniczy
4. Następnie obserwuje i monitoruje zmęczenie tak, aby właściwie dobrać czas stymulacji i przerwy
5. Na koniec dobiera największą wartość natężenia prądu komfortową dla pacjentki
Zabiegi na ogół trwają ok. 20 minut, czas skurczu wynosi między 0,5 s-15 s, a czas terapii od 6 tygodni (12 zabiegów) w ramach wizyt u fizjoterapeuty do 6 m-cy w warunkach domowych (codziennie).
Jakie są przeciwwskazania do zabiegów elektrostymulacji?
- Nietrzymanie moczu pozacewkowe
- Zaleganie moczu w górnych drogach moczowych
- Całkowite odnerwienie obwodowe miednicy
- Ciąża
- Refluks pęcherzowo-moczowy
- Nowotwory
- Niektóre choroby metaboliczne
- Ropne ogniska zapalne
- Choroby zakaźne
- Ostre infekcje
- Niektóre zaburzenia hormonalne
- Miesiączka
- Wszczepiony rozrusznik serca
- Żylaki odbytu i sromu
- Stany zapalne narządu rodnego
Jaka jest skuteczność zabiegów elektrostymulacji?
Chéne i wsp. w European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology wykazali skuteczność elektrostymulacji we wszystkich postaciach nietrzymania moczu. Pacjentki zostały poddane zabiegom elektrostymulacji z indywidualnie dobranymi parametrami prądu. Całość terapii trwała przez okres 10 tygodni (5 sesji w tygodniu).
Całkowite ustąpienie objawów nastąpiło:
u 65,7% kobiet z wysiłkową postacią nietrzymania moczu (WNM)
u 57,6% kobiet z naglącym nietrzymaniem moczu (NNM)
u 61,3% z mieszaną postacią nietrzymania moczu.
Istotna poprawa widoczna była:
u 14,6% kobiet z WNM
u 24,2% kobiet z NNM
u 15,1% kobiet z mieszaną postacią.
U wielu pacjentek elektrostymulację łączy się z ćwiczeniami dna miednicy. Może być ona korzystna szczególnie w początkowym okresie terapii, gdy pacjentka nie potrafi aktywować mięśni, by następnie odbyć już właściwe treningi i odzyskać nad nimi pełną kontrolę.
Jeśli chciałabyś się upewnić, czy elektrostymulacja byłaby dla Ciebie pomocna lub czy w ogóle jej potrzebujesz, skontaktuj się z naszymi specjalistami, których znajdziesz tutaj.
Bibliografia:
1. Chêne, G., Mansoor, A., Jacquetin, B., Mellier, G., Douvier, S., Sergent, F., … & Seffert, P. (2013). Female urinary incontinence and intravaginal electrical stimulation: an observational prospective study. European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology, 170(1), 275-280.
2. Kwaśna, K., Chmielewska, D., Piecha, M., Halski, T., Taradaj, J., Juras, G., & Skrzypulec-Plinta, V. (2012). Wybrane metody zachowawczego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu-metody fizjoterapeutyczne. Część 2. Menopausal Review/Przeglad Menopauzalny, 11(5).
