Nietrzymanie moczu możemy podzielić na wysiłkowe i naglące. Te pierwsze występuje przy nagłym wzroście ciśnienia śródbrzusznego (skoki, dźwiganie, śmiech), a wypływ moczu jest na ogół niewielki. W drugim przypadku mamy do czynienia z pęcherzem nadreaktywnym i nietrzymaniem moczu z parć naglących.
Często sam widok toalety wywołuje uczucie parcia, które trudno jest opanować, a wyciek moczu jest dużo większy niż w wysiłkowym nietrzymaniu moczu. Jeśli występują obie formy nietrzymania moczu, mówimy o postaci mieszanej.
O przyczynach wysiłkowego nietrzymania moczu pisaliśmy tu. Jeśli chodzi o pęcherz nadreaktywny i mogące mu towarzyszyć nietrzymanie moczu z parć naglących sprawa jest jeszcze bardziej skomplikowana. Sam pęcherz nadreaktywny, charakteryzuje się mimowolnym, często nie do opanowania, a czasami bolesnym parciem na mocz, przy niewielkim stopniu wypełnienia pęcherza. Mięsień wypieracz, w sposób niezależny od naszej woli, rozpoczyna proces mikcji (oddawania moczu). Mamy wtedy problem z dotarciem do toalety na czas. Parcia mogą być powiązane lub nie z nietrzymaniem moczu.
Przyczyny
– nawracające zapalenia pęcherza
– niedobory hormonu, wpływające na wrażliwość błon śluzowych
– kamienie, obniżenie narządów miednicy mniejszej, guz
– zaburzenia struktury nerwowej (brak równowagi miedzy impulsami stymulującymi z układu nerwowego a hamującymi) – tu dużą rolę odgrywa psychika
Lepiej zapobiegać niż leczyć
- Zacznijmy od najprostszych spraw – po pierwsze właściwa postawa. Podczas siedzenia, staraj się nie krzyżować nóg, a ciężar ciała kieruj na guzy kulszowe. Stopy opieraj o podłogę, kręgosłup ułóż w pozycji neutralnej, rozluźnij ramiona i kark. W staniu, stopy powinny być skierowane delikatnie na zewnątrz, nie pogłębiaj lordozy lędźwiowej.
- Dbaj o dno miednicy również w życiu codziennym. Podczas takich czynności jak dźwiganie, napinaj mięśnie dna miednicy na wydechu, a pośladki kieruj maksymalnie do tyłu, zachowując prosty kręgosłup. Wysiadając z samochodu, najpierw się odwróć w kierunku wyjścia. Wstając z łóżka obróć się najpierw na bok i dopiero wstawiaj.
- Podczas kaszlu możesz lekko zrotować tułów i kaszleć na swój zgięty łokieć.
- Na toalecie unikaj parcia
- Po każdej wizycie w toalecie „podciągnij” mięśnie dna miednicy do góry.
- Unikaj ubrań uciskających talię
Aby uniknąć objawów związanych z pęcherzem nadreaktywnym, staraj się unikać nawyku tzw. oddawania moczu „na zapas”. W ten sposób uczymy bowiem nasz pęcherz, że mała ilość moczu jest już wskazaniem do sygnalizowania chęci jego oddania, poprzez uczucie parcia. Również ograniczanie płynów powoduje, że mocz jest gęściejszy, a tym samym poprzez podrażnienie delikatnej śluzówki pęcherza, możemy doprowadzić do nadreaktywności pęcherza.
Pamiętaj o relaksie
Szczególnie jeśli już oddajesz mocz częściej niż 7-8 razy dziennie postaraj się znaleźć czas w ciągu dnia na relaksację mięśni dna miednicy. W leżeniu tyłem lub przodem wykonuj głębokie oddechy, które prowadź w kierunku mięśni dna miednicy aktywnie je rozluźniając. Postaraj się również wykorzystać ten czas na rozluźnienie całego ciała – stres nie jest sprzymierzeńcem kobiety. Napięte mięśnie w obrębie mięśni dna miednicy mogą prowadzić do nietrzymania moczu (zarówno wysiłkowego, jak i naglącego), a także do bólu podczas stosunku.
Ćwiczenia Kegla
Wykonuj regularny trening mięśni dna miednicy, dopasowany do siebie. Pomoże Ci to uniknąć dysfunkcji w obrębie mięśni dna miednicy w przyszłości.
Pamiętaj, że nasi specjaliści mogą przygotować dla ciebie trening dna miednicy w oparciu o twój cel. Może to być profilaktyka, przygotowanie do ciąży lub trening związany z występującymi już objawami nietrzymania moczu. Zrealizujesz go wykorzystując aplikacje treningową PelviFly i czujnik dopochwowy. Nie zajmie to więcej niż 10 minut dziennie.
Nie czekaj, aż wystąpią objawy nietrzymania moczu lub gdy się nasilą, wprowadź trening dna miednicy do swojego planu dnia!
Leczenie nietrzymania moczu laserem
Leczenie nietrzymania moczu przy pomocy lasera to metoda, stosowana przez wiele placówek w Polsce w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu. Niestety nie ma wielu badań potwierdzających jego skuteczność. Pojawiają się pojedyncze doniesienia, wskazujące, że może być stosowany jako metoda pomocnicza, z zaznaczeniem, że jest nieskuteczny w mieszanym nietrzymaniu moczu.
Jest to zabieg nie wymagający znieczulenia. Pacjentka przez okres 7 dni po zabiegu nie może współżyć, czy kąpać się wannie. Zabieg wykonywany jest przy pomocy głowicy wyposażonej w skaner, którą ginekolog wprowadza do wnętrza pochwy. Laser działa bezpośrednio na jej ścianki, wpływając na ich przebudowę.
- Ogrinc, Urška B., Sabina Senčar, and Helena Lenasi. “Novel minimally invasive laser treatment of urinary incontinence in women.”Lasers in surgery and medicine47.9 (2015): 689-697.
- Milsom, I., et al. “How widespread are the symptoms of an overactive bladder and how are they managed? A population‐based prevalence study.”BJU international87.9 (2001): 760-766.
- Bø, Kari. “Pelvic floor muscle training is effective in treatment of female stress urinary incontinence, but how does it work?.”International Urogynecology Journal15.2 (2004): 76-84.
